دلم برات تنگ شده ایرج !

امروز داشتیم با بچه های دانشگاه برنامه ی یک توره یک روزه به اصفهانو میچیدیم ... 

یک اردوی دانشجویی که میخوایم برای اولین بار بریم البته اگر مثه ترم های قبل دختر خانوم ها روز قبلش جا نزنن ! حرف از اردو و این چیزا شده بود یاد دوره ی دبیرستان افتادم ...  

با اینکه مدیرمون و ناظم هامون ( معذرت میخوام از دوستان ) مثه سگ بودن و البته حیف سگ ( مثلا مدرسمون خاص بود که اینا شده بودن مدیر معاون ! خدا به داد بقیه ی مدارس برسه ) اما همکلاسی هام دوستای فوق العاده ای بودن که ایرج هم یکی از اونها بود  ...   

یک اکیپ 6 ، 7 نفره بودیم که از اول دبیرستان تا آخر پیش دانشگاهی پیش هم بودیم ..

الان تو دانشگاه هم مثه دوره ی دبیرستان بعضی ها هستن میخوان خودشونو با نمک جلوه بدن اما بعضی ها هم هستن که انصافا آدم از حرف زدنشون هم خندش میگیره چه برسه به کارهاشون ! ایرج یکی از این آدمها بود ... هم حرف زدنش خنده دار بود هم تمام کارهاش !    

هیچ وقت هم زیر بار زور نمیرفت ... وقتی به خاطر تیکه انداختن به معلم ادبیات طرف بهش گفت : 

" برو گمشو بیرون پسره ی جو علق ! "( درست نوشتم ؟! ) ایرج با اون لهجه ی دوس داشتنیش گفت : نمیرُم ! ولی با لگد انداختش بیرون ! 

یا وقتی اردو بودیم و تو اتوبوس داشتیم با بچه های بازی استقلال سپاهانو از رادیو گوش میکردیم ، وقتی تماشاگرای استقلال شعارهای ناموسی میدادن ایرج هم جو گرفتش و پاشد از صندلیش گفت : " منچستر انگلیس ................. پرسپولیس !! "  ( ... = حرف های چیز دار بود ! )  

همونجا ناظممون آمد و هرچی از دهنش در اومد به ایرج گفت !! تازه شانس آورده بود اون حرفای چیزدارو نشنیده بود ! فقط میگفت چرا داد زدی منو از خواب بیدار کردی !!

یا وقتی روز های انتخابات رسیده بود با ایرج میرفتیم ستاد م . م ! ایرج هم حسابی جو گرفته بودش و به مچ بند س.ب.ز اکتفا نمیکرد ! شال و کلاه و تی شرت و ... همه چی س.ب.ز میپوشید ! ( یاد اون شبها بخیر ... ) تمام اون لحظات واسم شده خاطره ای که هیچ وقت فراموش نمیشه ...

ایرج مهندسی مکانیک یکی از دانشگاه های اراک قبول شد ، با هم بعد از دبیرستان و قبل از شروع دانشگاه ارتباط داشتیم اما بعد از شروع دانشگاه نمیدونم چی شد که ایرج دیگه نخواست منو ببینه ! چند بار بهش زنگ زدم جواب نداد ! اس ام اس دادم جواب نداد ! خونشون زنگ زدم خواهرش میگفت بیرون و وقتی امد میگم باهات تماس میگیره اما ایرج دیگه هیچ وقت زنگ نزد ... 

یاد اون موقع ها که میفتم دلم از خنده درد میگیره اما بغض هم میکنم ... دلم برای بچه ها و به خصوص ایرج خیلی تنگ شده ، با اینکه اکثرشونو میبینم اما دوس دارم هممون یبار دیگه دور هم جمع شیم ...  

کاش ایرج اینجا رو میخوند و میدونست دلم خیلی هواشو کرده ... کاش ! 

پی عکس نوشت : سمت راست ایرج تو عکس آقای م . س معلم عربیمون بود ... مرد فوق العاده دوس داشتنی ...  

پی بازگشت نوشت : مرسی از دوستایی که تو اینجا ، مسنجر و فیس بوک حال و احوالمو میپرسیدن ... یک مرخصی لازم بود ! الان هم برگشتم ... این مدت برای اکثر بچه ها خواننده ی خاموش بودم که از این به بعد سعی میکنم مثه همیشه روشن شم !